نویسندگان هفته نامه ی توقیف شده ی پیام مردم در دادگاه

چهار تن از نویسندگان هفته نامه ی توقیف شده ی پیام مردم

امروز در سنندج محاکمه شدند

خبر نگار ژانی گل – از سنندج

امروز دوشنبه 3/2/86 ساعت 9 صبح شعبه ی یک دادگاه حقوقی سنندج شاهد محاکمات چهار تن از نویسندگان هفته نامه ی توقیف شده ی پیام مردم بود. قاضی علوی ریاست دادگاه را بعهده داشت و از 14 نغر هیات منصفه 7 نفر در دادگاه حضور یافتند. قاضی علوی خلاصه ای از اتهامات متهمان را در مورد درج مطلب خلاف واقع و تشویش اذهان عمومی علیه نظام جمهوری اسلامی را برای حضار خواند.

ایرج عبادی روزنامه نگار – مترجم و شاعر - اجلال قوامی نویسنده – جمشید وزیری میریرکل پیشبن تربیت بذنی استان کردستان و کاوه حسین پناهی از نویسندگان هفته نامه ی مذکور هر یک در آخرین دفاع خود اتهامات وارده را رد کردند. و خواستار توجه بیشتر مسولان استان به شرایط محرومیت استان کردستان شدند. تا بجای پرونده سازی برای اهل قلم با ایجاد فضای نقد و گفتمان در راه نابسامانی های اجتماعی قدم بر دارند. وبه گسترش اطلاع رسانی مطبوعات به جای توقیف آنها بهای بیشتری داده شود. با اعلام تنفس از سوی ریاست دادگاه هیات منصفه به شور نشستند. وجلسه دادگاه در ساعت 11.45 دقیقه ی قبل ار ظهر پایان یافت رای متهمان بعدا کتبا به آنها اعلام خواهد گردید.

ادامه ی احضار قلم به دستان و روشنفکران کرد به دادگاه

احضار ایرج عبادی روزنامه نگار کرد
برای بار سوم به شعبه یک دادگاه سنندج

خبر نگار ژانی گل در سنندج- بر اساس اطلاعات در یافتی ایرج عبادی شاعر – نویسنده – مترجم و رورنامه نگار سنندجی و سر دبیر پیشین دو هفته نامه های ئاسو و کرفتو به شعبه ی یک دادگاه سنندج احضار گردید. نامبرده باید در در روز دوشنبه ساعت 9 صبح تاریخ 3/2/86 خود را به دادگاه معرفی نماید. اتهام نامبرده درج مطالب خلاف واقع علیه جمهوری اسلامی در رابطه با قتل های زنجیره ای مندرج در هفته نامه ی توقیف شده ی پیام مردم بوده است. عبادی در حال حاضر با وثیقه ی 5 ملیون تومانی و ضمانت یک کارمند رسمی آزاد شده و منتظر رای هیات نظارت مطبوعات و دادگاه سنندج می باشد.

2707 مبارک

نوروز بر همگان مبارک

چهار شنبه سوری مبارک

چهار شنبه سوری این جشن دیرین را پر شور تر از همیشه جشن می گیریم و 29 اسفند همه با هم بیرون از خانه هایمان خواهیم

بود تا بگویم ایران و ایرانی زنده است و نمی میرد

بیانیه ی اعتراضی جمعی از نویسندگان و شعرای کرد

توجه

بیانیه ی جمعی از نویسندگان و شعرای کرد



تشکیل کانون نویسندگان و شعرای کرد
! یک ضرورت تاریخی ست

ملت شریف کردستان

اخیرا" در گوشه وکنار استان کردستان شنیده شده است , و درج در وب لاگ ( روزگار ما . بلاگ فا. کام) که افرادی که اکثریت آنها حتی با زبان و فرهنگ کردی آشنایی ندارند و فاقد و جاهت نویسندگی می باشند . با استفاده از بازار آشفته ی عدم امکان فعالیت قانونی نویسندگان و شعرای کردستان اقدام به تشکیل کانون خود خوانده ی نویسندگان کرد کرده اند . شایان ذکر است که کانون نویسندگان کرد سالهاست توسط نویسندگان پر توان کردستان، بطور غیر علنی و گاه پراکنده فعالیت داشته و بارنج بی شمار در آگاهی و رشد فرهنگ بالنده ی کردستان تحمل شداید فراوانی اعم از تبعید ، زندان و ممنوعیت از نوشتن را در کارنامه ی پر افتخار نویسندگی خود داشته و دارند. بیگمان تشکیل علنی چنین کانونی فقط توسط شخصیت های نام آور کردستان که سالها با نوشتن مقالات ارزنده و چاپ کتابهای گرانقدر که در عرصه فرهنگ – تاریخ و ادب کردستان وتسلط بر زبان ملی خود منشا اثر بوده اندو کتاب خانه های کردستان را بارور کرده اند، امکان پذیر می باشد. هر گونه سو استفاده به نام نویسندگان بزرگ کرد از طرف کسانی که احیانا بطور فرمایشی جمع و بعضی از آنها در گدشته کار نامه شان برای مردم ما روشن است و شایستگی این نام ارزشمند را ندارند، از سوی ملت کرد و اهل قلم رنج دیده و ستمدیده اش محکوم می باشد.

جمعی از نویسندگان و شعرای کردستان
۲۷/ ۱۱/ ۸۵ امضا محفوط

خاک پایت سرمه ی چشم من است

به جا گذاشتن خاطرات و دلبستگی ها وترک دنیای مادی برای رسیدن به افق هایی روشن تر و حقوق از دست رفته کار مبارزین راستین است ...و در مقابل مبارزین وفعالین خانه نشین از کوچکترین چیزها نمی گذرند و بزرگترین ادعا و شعارها را بر لب دارند

قلم نمی میرد

سالهاست که قلم در مبارزات کرد نقشی مهم دارد و جنگ مسلحانه و چریکی تقریبا" در جایی دیده نمی شود ولی سوال اینست : آیا قلم ایتقدر خطرناک است که دیکتاتور ها و فاشیست ها افراد مسلح تروریست را رها نموده و هم و غمشان سر کوب و ایجاد فضای رعب و وحشت میان روشنفکران قلم بدست ومردم شده است؟ اگر نگاهی کوتاه به چند ماه گذشنه بیاندازیم آمار بالای دستگیری و سرکوب و حتی اعدام را در میان روشنفکران و دانشجویان ومردم کردستان خواهیم فهمید. اگر اسلحه ایی داشتم تا می توانستم از آن قلم هایی درست می کردم تا هیج گاه نوشته هایم شهید نشوند وبه فکر از بین بردن انسانی نباشم